صفحه ۴۳ هدیه چهارم

پاسخ ۱

تصمیم گرفتم حرف مادر را گوش کنم و به خانه‌ی همسایه بروم. با دلِ لرزان در خانه‌شان را زدم. همسایه در را باز کرد و با لبخند گفت: «بفرمایید!» من با احترام گفتم: «ببخشید که مزاحم شدم. صدای تلویزیون شما کمی بلند است و من نمی‌توانم درس بخوانم. می‌شود لطفاً صدا را کمتر کنید؟» همسایه با شرمندگی گفت: «واقعاً معذرت می‌خوام! اصلاً متوجه نبودم صدا انقدر بلنده. الان کمش می‌کنم.» وقتی به خانه برگشتم، دیگر صدایی نبود و فهمیدم که گفتن حق با مؤدب بودن، کار درستی است.