تو خدای بینظیری / تو یگانهای و دانا تو چه خوب و مهربانی / تو که پاکی و توانا
تو به گوش ابر خواندی / که از آسمان ببارد تو به آفتاب گفتی / به زمین قدم گذارد
تو به چشمه یاد دادی / ز دل زمین بجوشد به گیاه تشنه گفتی / که از آب آن بنوشد
تو به ژاله’ امر کردی / که به برگ گل نشیند به خزان اجازه دادی / که گل از چمن بچیند
به هزار نقش زیبا / گل و سبزه را کشیدی شب و روز و کوه و دریا / همه را تو آفریدی
ناصر علیاکبر سلطان با اندکی تغییر
در شعر به کدام صفات خداوند اشاره شده است؟
پاسخ ۱
در شعر به صفات خداوند مانند بینظیر بودن، یگانه بودن، دانا بودن، خوب بودن، مهربان بودن، پاک بودن و توانا بودن اشاره شده است. این صفات نشان میدهند که خداوند منحصربهفرد، آگاه، نیکوکار، پاکیزه و قدرتمند است.
دوستان عزیز، این شعر خداوند را به عنوان خالقی بینظیر و یگانه توصیف میکند که با مهربانی و قدرت خود، طبیعت را اداره میکند. او به ابرها دستور باریدن میدهد، به آفتاب میگوید بتابد، چشمهها را میجوشاند و گیاهان را سیراب میکند. همچنین به شبنم اجازه میدهد روی گلها بنشیند و به پاییز اجازه میدهد گلها را بچیند، و همهچیز را با نقشهای زیبا میآفریند. پیام شعر این است که خداوند دانا، پاک و تواناست و با خوبی خود جهان را زیبا و منظم نگه میدارد.
پرسش و پاسخ بدون پرسش
تا کتون پرسشی ثبت نشده.