صفحه ۸ هدیه ششم

درس اول

یکتا

آن گاه که شب درآید و تاریکی آن بر جهان چیره شود،

آنگاه که ستاره‌ای بدرخشد و چشم‌ها از دیدنش خیره شوند

و آن گاه که ……
تو را می‌ستایم.

هرگاه ……
هرگاه به آسمان و زمین،
به صخره‌ها و کوه‌های سنگین
یا به درختان و گل‌های رنگین می‌نگرم،
تو را سپاس می‌گویم.

ای خدای مهربان من!

نسیم روح‌افزا نشانی از مهربانی‌ات
بادهای باران‌زا گواهِ رحمتِ آسمانی‌ات
صخره‌های سِتُرگ’، کوه‌های بزرگ، رودهای جاری و دریاهای پهناور، نشان دانایی و توانایی‌ات.

تو را سپاس می‌گویم
که عطاهایت از سرِ مهربانی و نعمت‌هایت همگانی است.

به تو ایمان دارم و از تو راه می‌جویم
تنها از تو یاری می‌طلبم
و به تو تکیه می‌کنم

تو که در دوستی، بی‌همانند
در مهربانی، بی‌مانند
در بخشش، یکتا

۱ـ سِتُرگ: بزرگ