سوالات متن درس ۳ هدیه ششم

نوجوانی چهارده ساله.

با چهره ای تماشایی که چون پاره ی ماه می درخشید.

آینه ی تمام نمای پدر بود.

پدرش قهرمان جنگهای صِفّین و نهروان بود.

نگاهی سرشار از تحسین به قامت قاسم انداخت؛ قطره ی اشکی بر گونه ی امام غلتید و بر زمین چکید.

قاسم جان ای یادگار برادرم به خیمه ها برگرد.

دستان عمو را محکم در دست گرفت و غرق بوسه کرد و با چشمان خیس بر خواسته ی خویش پافشاری کرد.

پس از اصرار فراوان امام به او اجازه داد و قاسم را به سوی میدان جنگ بدرقه کرد.

قاسم، شمشیر به دست و الله اکبرگویان بر دشمن تاخت و لرزه بر اندامشان انداخت.

یک نوجوان یک قهرمان عالم، همه حیران او زیباتر از مهتاب بود آن چهره ی تابان او دشمن سراپا ترس شد از قدرت ایمان او.

ناگهان از همه سو بر او هجوم آوردند و سروِ قامتش را بر خاک انداختند.

امام حسین (علیه السّلام) شتابان خود را به بالین قاسم رساند؛ در کنارش زانو زد و پیکرش را در آغوش گرفت.

به خدا قسم برای عمویت سخت است که تو او را صدا بزنی و او نتواند جواب بدهد.

ظالمان و ستمگرانی که حاضر نبودند دستور خدا را بپذیرند، تصمیم گرفتند از هر راهی، دین اسلام را از بین ببرند.

اما تلاش‌ها و مقاومت‌های پیامبر باعث شد این دشمنان نتوانند به خواسته‌های خود برسند.

بعد از پیامبر، معاویه به جنگ با امام علی (علیه السّلام)، که جانشین پیامبر بود، برخاست. بعد از امام علی (علیه السّلام)، فرزندش امام حسن (علیه السّلام) نیز با نقشه ی معاویه به شهادت رسید.

در سال ۶۰ هجری قمری، معاویه از دنیا رفت و فرزندش یزید به حکومت رسید. یزید اهل کارهای زشت و ناپسند بود؛ به نماز چندان اهمّیت نمی‌داد و احکام دین خدا را رعایت نمی‌کرد.

او آشکارا دین اسلام و حضرت محمّد (صلّی الله علیه وآله) را مسخره می‌کرد. فساد او در مردم نیز اثر گذاشته بود. یزید می‌خواست دین اسلام را ریشه‌کن کند و آن را نابود سازد.

وقتی به امام حسین (علیه السّلام) خبر دادند که یزید به حکومت رسیده است، فرمود: «وای بر اسلام که به حاکمی چون یزید گرفتار شده است».

امام حسین (علیه السّلام) در برابر یزید قیام کرد و با فرزندان و خانواده اش از مدینه خارج شد. امام مردم را به مبارزه با یزید دعوت می‌کرد.

همانا من برای اصلاح امت جدم قیام کرده ام. من می‌خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم.

اما عده ی کمی با او همراه شدند و او را یاری کردند سرانجام در روز دهم محرم سال ۶۱ هجری قمری امام حسین (علیه السّلام) و هفتاد و دو تن از یارانش در صحرای کربلا در مقابل لشکر یزید ایستادند و به شهادت رسیدند.

پس از شهادت امام حسین (علیه السّلام) مردم از خواب غفلت بیدار شدند و با الگو گرفتن از قیام امام حسین (علیه السّلام) در مقابل یزید ایستادند.