صفحه ۳۱ تفکر ششم

۱- چرا این افراد با وجود اینکه شاید خودشان نیاز مالی داشته باشند، تصمیم گرفتند امانت‌دار باشند؟

۲- صاحبان کیف‌ها بعد از پیدا شدن وسایلشان چه احساسی داشتند و چگونه از یابندگان تشکر کردند؟

احساس نگرانی، اضطراب و ناامیدی شدیدی می‌کردم. تمام فکرم مشغول پیدا کردن کیف و وسایل باارزشم می‌شد. بعد از پیدا شدن آن، احساس آرامش و شادی وصف‌ناپذیری داشتم و بی‌نهایت از یابنده سپاسگزار می‌شدم.

ابتدا کمی هیجان‌زده می‌شدم، اما بلافاصله احساس مسئولیت سنگینی می‌کردم. با تصور نگرانی و حال بد صاحب کیف، تمام تلاشم را می‌کردم تا هرچه سریع‌تر او را پیدا کنم و امانت را به دستش برسانم.

تصمیم قطعی من برگرداندن تمام و کمال کیف و محتویاتش بود. حتی برای لحظه‌ای به برداشتن چیزی از آن فکر نمی‌کردم. چون معتقدم مال دیگران، هرچقدر هم که با ارزش باشد، برای من نیست و آرامش وجدانم از هر ثروتی باارزش‌تر است. سعی می‌کردم از طریق مدارک شناسایی یا هر راه ممکن دیگری صاحبش را پیدا کنم.