صفحه ۳۲ تفکر ششم

پاسخ ۱

انتظار داشتم که یابنده فردی باوجدان و امانت‌دار باشد و کیف را برگرداند. چون می‌دانم که خانواده‌ام برای به دست آوردن آن وسایل زحمت کشیده‌اند و گم شدنشان می‌توانست مشکلات زیادی برایشان ایجاد کند. امانت‌داری یک ارزش بزرگ انسانی و دینی است که از همه انتظار می‌رود آن را رعایت کنند.

پاسخ ۲

پاسخ ۳

پاسخ ۴

پاسخ ۱

به وجدان و اصول اخلاقی‌ام، به اعتقادات دینی‌ام و به اینکه خودم را جای طرف مقابل بگذارم. چون آرامش وجدان و رضایت خداوند از هر منفعت مادی زودگذری باارزش‌تر است.

پاسخ ۲

پاسخ ۳

پاسخ ۴

پاسخ ۱

نه، به هیچ وجه اثر ندارد. امانت‌داری یک اصل اخلاقی است و به مقدار و ارزش مال بستگی ندارد. چه یک وسیله کوچک و ارزان باشد و چه یک کیف پر از پول، وظیفه انسانی ما برگرداندن آن است. ارزش کار به خود عمل است نه به ارزش مادی آن.

پاسخ ۲

پاسخ ۳

پاسخ ۴

پاسخ ۱

بله، معمولاً این‌طور است. اگرچه مژدگانی وظیفه نیست، اما یک نوع قدردانی است. طبیعی است که برای پیدا شدن یک مال بسیار باارزش، صاحب آن مژدگانی بیشتری در نظر بگیرد تا هم ارزش کار یابنده را نشان دهد و هم قدردانی خود را بهتر ابراز کند. اما این یک قانون کلی نیست.

پاسخ ۲

پاسخ ۳

پاسخ ۴

پاسخ ۱

نه، درست نیست. کار درست باید برای رضایت وجدان و انجام وظیفه انسانی باشد، نه به امید پاداش و مژدگانی. اگر ما کاری را به امید دریافت چیزی انجام دهیم، از ارزش معنوی آن کم کرده‌ایم. مژدگانی لطف صاحب مال است، نه حق یابنده.

پاسخ ۲

پاسخ ۳

پاسخ ۴

پاسخ ۱

هیچ قضاوتی نمی‌کنم. شاید او توانایی مالی بیشتری نداشته یا درک متفاوتی از این موضوع دارد. مهم این است که من کار درست را انجام داده‌ام و نباید عمل خوب خودم را با قضاوت کردن دیگران خراب کنم. او هم در حد توانش تشکر کرده است.

پاسخ ۲

پاسخ ۳

پاسخ ۴

پاسخ ۱

بله، یک بار یک گوشی موبایل در پارک پیدا کردم. تصمیم گرفتم آن را به صاحبش برگردانم. گوشی قفل نبود، بنابراین با آخرین شماره‌ای که تماس گرفته شده بود تماس گرفتم و با صاحبش قرار گذاشتم و گوشی را به او تحویل دادم. چون فکر کردم اگر گوشی خودم گم شود، چقدر ناراحت می‌شوم و چقدر خوشحال خواهم شد اگر کسی آن را به من برگرداند.

پاسخ ۲

پاسخ ۳

پاسخ ۴