درست و نادرست
۱- بخشش و بزرگواری خداوند قابل شمارش نیست.
درست
۲- خدای بزرگ به وسیلهی آفتاب، اجزای خاک مرده را به باغ میوه و چمنزار تبدیل میکند.
درست
۳- فقط انسانها میتوانند به خوبی خداوند را ستایش کنند.
نادرست
درک مطلب
۱- سعدی با کدام مصراع بیان میکند که نمیتوان شکر همهی نعمتهای خدا را به جا آورد؟
با مصراع دوم بیت اول: «یا کیست آن که شکر یکی از هزار کرد؟»
۲- در بیت «ابر آب داد بیخ درختان مرده را / شاخ برهنه پیرهن نوبهار کرد» شاعر از چه فصلهایی سخن گفته است؟
شاعر به دو فصل اشاره کرده است: «درختان مرده» و «شاخ برهنه» نماد فصل زمستان (یا پاییز) هستند و «پیرهن نوبهار» به روشنی به فصل بهار اشاره دارد.
۳- در این شعر منظور از «پیرهن» چیست؟ چرا شاعر برای بیان منظور خود از این واژه استفاده کرده است؟
منظور از «پیرهن»، برگها و شکوفههایی است که در فصل بهار بر روی شاخهها میرویند. شاعر از این واژه استفاده کرده تا با ایجاد یک تصویر زیبا (آرایه تشخیص)، جان گرفتن دوبارهی درختان و پوشیده شدن شاخههای لخت با برگهای سبز را به پوشیدن لباسی نو و زیبا تشبیه کند و زیبایی و لطافت این پدیده را بهتر نشان دهد.
۴- سعدی میگوید: «کیست آن که شکر یکی از هزار کرد؟» آیا فقط هزار نعمت وجود دارد؟ توضیح دهید.
خیر، عدد «هزار» در اینجا برای نشان دادن کثرت و فراوانی به کار رفته است، نه شمارش دقیق. منظور شاعر این است که نعمتهای خداوند آنقدر بیشمار و زیاد هستند که انسان حتی از شکرگزاری تعداد بسیار کمی از آنها نیز ناتوان است.
پرسش و پاسخ بدون پرسش
تا کتون پرسشی ثبت نشده.