خوشا آنان که الله یارشان بی
✵به حمد و قُل هُوَالله کارشان بی
👨👩👧👦 هم خانواده
- طاهر: مطهر، تطهیر، طاهره
✍️ نکات املایی
✨ آرایههای ادبی
- تلمیح: اشاره به سوره توحید (قل هو الله احد) و سوره حمد.
- جناس: بین کلمات «یار» و «کار» جناس وجود دارد (قافیه هستند).
خوشا آنان که دائم در نمازند
✵بهشت جاودان بازارشان بی
🔑 واژگان کلیدی
✍️ نکات املایی
✨ آرایههای ادبی
- کنایه: «بازارشان بهشت است» کنایه از اینکه پاداش و نتیجهی کار و تجارتشان بهشت است.
- مراعات نظیر: بین واژههای دائم، جاودان و نماز تناسب وجود دارد.
- تشبیه: دنیا یا عمل انسان به بازاری تشبیه شده که سود آن بهشت است.
خوشا آنان که سودای تو دارند
✵که سر پیوسته در پای تو دارند
🔑 واژگان کلیدی
✍️ نکات املایی
✨ آرایههای ادبی
- کنایه: سر در پای کسی داشتن کنایه از تسلیم، ارادت کامل و فروتنی است.
- تکرار: تکرار واژه «تو» و «دارند» برای تأکید بر موضوع.
به دل دارم تمنّای کسانی
✵که اندر دل تمنّای تو دارند
🔑 واژگان کلیدی
👨👩👧👦 هم خانواده
- طلب: طالب، طلاب، مطلوب، مطالب
✍️ نکات املایی
✨ آرایههای ادبی
- تکرار: تکرار واژه تمنّا و دل برای تأکید بر اشتیاق درونی.
ای نام تو روییده به گلدان لبم
✵در مرحمت تو غوطه ور، روز و شبم
🔑 واژگان کلیدی
🎭 کلمات متضاد (مخالف)
- روز ↔ شب
✍️ نکات املایی
✨ آرایههای ادبی
- تشبیه: لب به گلدان و نام خدا به گل تشبیه شده است (نام تو روییده به گلدان لبم).
- استعاره: مرحمت خدا به دریایی تشبیه شده که شاعر در آن غوطهور است.
- تضاد: بین کلمات روز و شب تضاد وجود دارد که نشاندهنده همیشگی بودن حالت است.
در خاکِ طلب، بذرِ دعا کاشتهام
✵بارانِ اجابت تو را میطلبم
🔑 واژگان کلیدی
✍️ نکات املایی
✨ آرایههای ادبی
- تشبیه: «خاکِ طلب»: نیاز و خواسته به خاک تشبیه شده است (اضافه تشبیهی).
- تشبیه: «بذرِ دعا»: دعا کردن به کاشتن دانه تشبیه شده است (اضافه تشبیهی).
- تشبیه: «بارانِ اجابت»: پاسخ خدا به باران تشبیه شده است (اضافه تشبیهی).
- مراعات نظیر: بین کلمات خاک، بذر، باران، کاشتن و روییدن تناسب معنایی زیبایی وجود دارد.
اگر آن سبز قامت، رو نماید
✵درِ باغِ خدا را میگشاید
🔑 واژگان کلیدی
✍️ نکات املایی
✨ آرایههای ادبی
- کنایه: «سبز قامت» کنایه از امام زمان (عج) یا وجودی مقدس، بهشتی و پربرکت است.
- استعاره: «باغ خدا» استعاره از جهان پر از عدل و دادِ پس از ظهور یا خودِ بهشت است.
تنم را فرش کردم تا بتازد
✵دلم را نذر کردم تا بیاید
🔑 واژگان کلیدی
✍️ نکات املایی
✨ آرایههای ادبی
- کنایه: «تنم را فرش کردم» کنایه از اوجِ خاکساری، احترام، تسلیم و جانفشانی در برابر یار است.
- مراعات نظیر: بین واژههای تن، دل، فرش و نذر تناسب معنایی وجود دارد.
پرسش و پاسخ بدون پرسش
تا کتون پرسشی ثبت نشده.