عدالتطلبی و مساواتخواهی، ویژگی بارز دیگری از شخصیت امیرالمؤمنین است. حضرت علی (علیهالسلام) در شرایطی از سوی مردم برای ادارهٔ حکومت و خلافت انتخاب شد که مشکلات بسیاری جامعهٔ اسلامی را فراگرفته بود. ایشان دلیل پذیرفتن حکومت را اینگونه بیان میکند:
«اگر خداوند از آگاهان عهد و پیمان نگرفته بود که در برابر زیادهخواهی ستمگران، و گرسنگى مظلومان، سکوت نکنند [و حق مظلوم را از ظالم بستانند و به او بازگردانند]، حکومت بر شما را رها میکردم و آنگاه مىدیدید که [مقامهای] دنیایی شما نزد من از عطسهٔ بُز بیارزشتر است».
امیرالمؤمنین حکومت را برای ایجاد عدالت بین مردم پذیرفت و در رعایت عدالت و مساوات بین مسلمانان، هیچکس را بر دیگری برتری نداد. در حقوق عمومی و مسائل اجتماعی، با خانواده و نزدیکان خود نیز مانند مسلمانان دیگر رفتار میکرد. در هنگام تقسیم بیتالمال همه چیز را به دقّت و به صورت مساوی میان تمامی مسلمانان تقسیم میکرد و وقتی همه اموال به دست صاحبانش میرسید، در همان محل بیتالمال به نماز میایستاد.
مرد مسیحی و زره حضرت علی (ع)
امروز نیز چون روزهای گذشته در حال عبور از بازار کوفه است.
هر روز سری به بازار میزند و از نزدیک اوضاع را میبیند تا کسی گران نفروشد و در حق کسی ظلم نشود.
در میانهٔ بازار توجّهش به دستفروشی جلب میشود. از لباسهای دستفروش معلوم است مسیحی است. زرهی برای فروش آورده است. نزدیک میرود. زره را در دست میگیرد و با دقّت نگاه میکند. زره خودش است! رو به آن مرد میگوید:
◆ ای مرد! این زره من است که چندی پیش آن را گم کرده بودم!
◆ نخیر، این زره از آن خودم است.
◆ اما من یقین دارم که این زره من است.
پرسش و پاسخ بدون پرسش
تا کتون پرسشی ثبت نشده.