صفحه ۳۳ مطالعات پنجم

پاسخ ۱

چون برخی رودها فصلی‌اند و آب کافیِ پایدار ندارند و برخی با عبور از نمکزارها شور می‌شوند و برای آبیاری مناسب نیستند.

پاسخ ۱

سرگذشت من، رود کارون
من کارون هستم، بزرگترین رود ایران زمین. سال‌ها پیش از کوه‌های زاگرس سرچشمه می‌گرفتم و با آب زلال و خنکم، زندگی را به دشت‌ها و شهرهای خوزستان می‌بخشیدم. ماهی‌هایم در آغوشم شنا می‌کردند و کشاورزان با آب پاک من محصولات فراوانی تولید می‌کردند.
اما امروز دیگر آن کارون سابق نیستم. آلودگی‌هایی که انسان‌ها به من تحمیل کرده‌اند، رنگم را تیره و بوی نامطبوعی به من داده است. کارخانه‌های قند و کاغذ پساب‌های خود را بیرحمانه در من می‌ریزند. شهرها فاضلاب‌هایشان را راهی من می‌کنند و کشاورزان سموم و کودهای شیمیایی را با آب‌های برگشتی به من می‌فرستند.
ماهی‌هایم یکی پس از دیگری می‌میرند و پرندگان دیگر از آبم نمی‌نوشند. مردم نگران هستند که محصولاتی که با آب من کاشته می‌شود، سالم نباشد. گاهی آنقدر آلوده می‌شوم که بوی تعفن از من بلند می‌شود و ساکنان حاشیه‌ام ناراحت می‌شوند.
اما هنوز امید به نجاتم وجود دارد. اگر کارخانه‌ها پساب‌هایشان را تصفیه کنند، شهرها فاضلاب‌هایشان را درست پردازش کنند، کشاورزان از سموم کمتر استفاده کنند و مردم زباله‌هایشان را در من نریزند، من می‌توانم دوباره آن کارون پاک و زلال سابق باشم. برای این کار نیاز به همکاری همه دارم تا نسل‌های آینده هم از آب پاک من بهره‌مند شوند.