خودآگاهی چیست؟
بسیاری از ما واقعاً خودمان را نمیشناسیم و از علایق و یا استعداد خود بیخبریم. نکات قوت و ضعف خود را نمیشناسیم. عدهای همیشه خوشبیناند؛ عدهای هم نسبت به همه چیز بدبیناند. باورها و اعتقادات ما ممکن است با باورهای دیگران مشترک باشد و یا آنکه در مواردی متفاوت باشد. هر یک از ما ممکن است چیزهایی را دوست داشته باشیم یا از چیزهایی متنفر باشیم. همه ما نیاز داریم که خیلی چیزها را دربارهٔ خود بدانیم.
خودآگاهی یعنی:
شناخت ما، از خصوصیات ظاهری، افکار، باورها، ارزشها، عواطف، نقاط قوت و ضعف، خواستهها، علایق، ترسها و یا نفرتهای ما از چیزهای مختلف.
عوامل مؤثر در رشد خودآگاهی
۱ پذیرش خود: یعنی خودمان را با تمام ویژگیهایی که داریم، قبول کنیم. بپذیریم که گاهی اوقات اشتباه میکنیم. گاهی از عهدهٔ انجام کاری برنمیآییم. گاهی نمیتوانیم آنگونه باشیم که خودمان یا دیگران را راضی نگه داریم. بنابراین، نباید با سرزنش کردن خود در اینگونه موارد، از خودمان انتظار بیش از حد داشته باشیم و دچار نومیدی شویم.
۲ پذیرش دیگران: علاوه بر پذیرفتن خود، دیگران را نیز همانگونه که هستند، بپذیریم و دوست داشته باشیم. به یاد داشته باشیم هیچ دو نفری در دنیا وجود ندارند که کاملاً مانند یکدیگر باشند و خصوصیات یکسان داشته باشند.
۳ مسئولیتپذیری: انسانهایی که از خودآگاهی برخوردارند، در قبال خود و دیگران «مسئولیتپذیر»ند و از قبول مسئولیت، شانه خالی نمیکنند. مسئولیتها فرصتی هستند که نیروهای جسمی، روانی و اجتماعی شما را به چالش برمیانگیزانند؛ قدرتهای خلاقهٔ شما را به حرکت وامیدارند و به شما کمک میکنند تا خودباوری قویتری داشته باشید. در واقع، قبول مسئولیت گامی بزرگ در جهت رشد و شکوفایی شماست.
پرسش و پاسخ بدون پرسش
تا کتون پرسشی ثبت نشده.