- من در نزد خداوند مسئول هستم.
خداوند متعال نعمتهای فراوانی به من عطا کرده است. عقل و فکر و استعداد و توانایی؛ خانواده؛ معلم؛ خوراک و پوشاک و صدها نعمت دیگر …. وظیفهٔ من این است که خداوند را عبادت کنم، شکرگزار نعمتهایش باشم و از دستورات او که برای سعادت و خوشبختی من و جامعه من است پیروی کنم.
شکرگزاری، استفاده صحیح از نعمتها، قدر نعمتها را دانستن و به هدر ندادن آنها است.
خداوند از اعمال و رفتار من و از آنچه در قلب و فکر من میگذرد آگاه است.
… این از فضل پروردگار من است تا مرا آزمایش کند که آیا شکر میکنم یا کفر میورزم؟
سوره نمل، آیه ۴۰
- من نسبت به خودم مسئول هستم.
یکی از مسئولیتهای مهم من مراقبت از خودم است. بدن من یکی از شگفتیهای خلقت است. هر یک از اعضای بدن از دهها بخش تشکیل شده که مانند یک دستگاه پیچیده و برنامهریزی شده وظایفی را به عهده دارد.
من با خوردن غذای مناسب و پرهیز از غذاها یا مواد مضر، رعایت بهداشت و نظافت، خواب کافی و ورزش از بدنم مراقبت میکنم. من از بدن خودم در مقابل موقعیتهای خطرناک مثل سرما یا گرمای شدید، ترقهبازی، عبور از خیابان و جاده با بیاحتیاطی و نظایر آن محافظت میکنم.
من باید تلاش کنم استعدادهای خودم را بشناسم و آنها را شکوفا کنم.
من از یک جنبهٔ دیگر هم مراقب اعضای بدنم هستم. تلاش میکنم با زبانم دروغ نگویم یا غیبت نکنم. با دست و پایم کار خطا یا گناه انجام ندهم و مراقب اعمال و رفتار خود باشم.
پرسش و پاسخ بدون پرسش
تا کتون پرسشی ثبت نشده.