صفحه ۲۸ هدیه پنجم

«خداوند به من سفارش کرده است که تا زنده‌ام نماز بخوانم و به نیازمندان کمک کنم؛
نسبت به مادرم مهربان باشم
و ستمکار و زورگو و بداخلاق نباشم».

همه از تعجّب و شگفتی، دهانشان باز مانده بود و مات و مبهوت به نوزاد چشم دوخته بودند.

نوزادی که برگزیده‌ی خدا بود، ادامه داد:
«خدای بزرگ پروردگار من و پروردگار شماست؛ او را عبادت کنید که راه راست همین است».

این نوزاد، «حضرت عیسیٰ علیه‌السّلام» است.

لقبش «مسیح» است و کتاب آسمانی او، «انجیل».

خدای مهربان او را برای هدایت قوم «بنی اسرائیل» انتخاب کرد.

حضرت عیسی علیه‌السّلام بخش زیادی از عمر پربارش را در سفر سپری کرد و به کمک یارانش، مردم را راهنمایی و پیام‌های الهی را برایشان بیان می‌کرد.

او به فرمان و یاری خدا بیماران درمان‌ناپذیر را درمان؛
نابینایان مادرزاد را بینا
و مردگان را زنده می‌کرد.

او حدود پانصد و هفتاد سال پیش از تولّد پیامبر صلّی‌اللّٰه‌علیه‌وآله بشارت بزرگی به قوم خود داد:
«ای بنی اسرائیل!
من فرستاده‌ی خدا به سوی شما هستم؛
و به شما بشارت می‌دهم که بعد از من پیامبری خواهد آمد، به نام احمد».

چه مژده‌ی بزرگ و چه بشارت بی‌نظیری!